Apakah perbezaan antara pembolehubah bahasa go dan penunjuk?

Perbezaannya ialah: 1. Kaedah peruntukan memori, pembolehubah memperuntukkan memori pada tindanan, penunjuk memperuntukkan memori pada timbunan 2. Kaedah pemindahan, pembolehubah memindahkan salinan pembolehubah, dan penunjuk memindahkan alamat pembolehubah; Penunjuk nol , pembolehubah tidak boleh menjadi nil, penunjuk boleh menjadi nil; dan penunjuk menukar nilai melalui operasi rujukan digunakan untuk menukar nilai;

Sistem pengendalian tutorial ini: sistem Windows 10, komputer Dell G3.

Pembolehubah dan penunjuk dalam bahasa Go ialah dua konsep berbeza, dan ia mempunyai beberapa perbezaan yang jelas dalam penggunaan dan fungsi.

Pertama sekali, pembolehubah ialah bekas yang digunakan untuk menyimpan data, dan boleh menyimpan pelbagai jenis data. Dalam bahasa Go, pembolehubah diisytiharkan menggunakan kata kunci var, diikuti dengan nama dan jenis pembolehubah. Contohnya, anda boleh mengisytiharkan pembolehubah integer x seperti berikut:

var x int

Penunjuk digunakan untuk menyimpan alamat pembolehubah. Dalam bahasa Go, anda boleh menggunakan kata kunci & untuk mendapatkan alamat pembolehubah. Sebagai contoh, alamat pembolehubah x boleh diperolehi dan diberikan kepada ptr penunjuk seperti berikut:

ptr := &x

Penunjuk boleh mengakses nilai pembolehubah yang ditunjuk oleh penuding melalui pengendali penyahrujukan *. Sebagai contoh, nilai x boleh diakses melalui ptr seperti berikut:

value := *ptr

Seterusnya, mari bandingkan perbezaan antara pembolehubah dan penunjuk.

Kaedah peruntukan memori: Pembolehubah memperuntukkan memori pada tindanan, manakala penunjuk memperuntukkan memori pada timbunan. Pembolehubah dikeluarkan secara automatik apabila fungsi tamat, manakala penunjuk perlu dikeluarkan secara manual.

Kaedah penghantaran: Pemindahan pembolehubah adalah mengikut nilai, iaitu, salinan pembolehubah dipindahkan. Penunjuk diluluskan melalui rujukan, iaitu alamat pembolehubah diluluskan.

Penunjuk nol: Pembolehubah tidak boleh menjadi nil, tetapi penunjuk boleh menjadi nil. Apabila penunjuk adalah sifar, ini bermakna ia tidak menunjuk kepada mana-mana alamat memori yang sah.

Penyahrujukan penuding nol: Penyahrujukan penuding nol akan menyebabkan ralat masa jalan. Adalah sah untuk menyahrujuk pembolehubah.

Pembolehubah: Pembolehubah boleh berubah dan boleh mengubah nilainya melalui operasi tugasan. Pembolehubah yang ditunjuk oleh penunjuk juga boleh berubah, dan nilainya boleh diubah melalui operasi penyahrujukan.

Keselamatan: Memandangkan penggunaan penunjuk memerlukan pengurusan memori manual, anda perlu lebih berhati-hati apabila menggunakan penunjuk untuk mengelakkan masalah seperti kebocoran memori dan penunjuk berjuntai. Penggunaan pembolehubah adalah agak mudah dan selamat.

Prestasi: Memandangkan penunjuk memerlukan operasi pengurusan memori tambahan, mungkin terdapat beberapa overhed dalam prestasi. Penggunaan pembolehubah tidak memerlukan operasi pengurusan memori tambahan, jadi ia mungkin lebih cekap dari segi prestasi.

Pembolehubah dan penunjuk mempunyai kegunaan dan ciri yang berbeza dalam bahasa Go. Pembolehubah digunakan untuk menyimpan data, manakala penunjuk digunakan untuk mengakses dan mengubah suai nilai pembolehubah. Apabila menggunakannya, anda perlu memberi perhatian kepada pengisytiharan dan pengendalian pembolehubah dan penunjuk, serta perbezaannya dalam peruntukan memori, kaedah pemindahan, pengendalian penunjuk nol, kebolehubahan, keselamatan dan prestasi.

Atas ialah kandungan terperinci Apakah perbezaan antara pembolehubah bahasa go dan penunjuk?. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!