Rumah > Artikel > pembangunan bahagian belakang > Bilakah Python Memperuntukkan Memori Baharu untuk Rentetan Yang Sama?
Peruntukan Memori Rentetan Python: Membongkar Misteri
Pengendalian rentetan yang serupa oleh Python yang cekap melalui pengoptimuman memori telah menjadi topik perbincangan di kalangan pembangun. Walau bagaimanapun, memahami keadaan tepat di mana Python memperuntukkan memori baharu untuk rentetan yang sama masih sukar difahami.
Jurubahasa Python menggunakan dua kategori rentetan yang berbeza: rentetan unik dan rentetan biasa. Rentetan unik disimpan dalam cache unik (Ucache), menjimatkan memori dengan berkesan dan mempercepatkan perbandingan kesamaan rentetan. Sebaliknya, rentetan biasa, dikenali sebagai Ostrings, boleh disimpan berbilang kali dalam ingatan.
Peruntukan rentetan dalam Python bergantung pada pengoptimuman khusus pelaksanaan, mengutamakan kecekapan. Mencipta objek baharu apabila mencari objek sama yang sedia ada nampaknya merupakan operasi yang memakan masa. Akibatnya, pelaksanaan secara amnya memilih untuk mencipta objek baharu atau menggunakan semula objek sedia ada berdasarkan kemungkinan mencari padanan dengan cepat.
Apabila berbilang kejadian rentetan literal yang sama muncul dalam satu fungsi, Python biasanya menggunakan "rujukan baharu kepada strategi objek yang sama. Pendekatan ini praktikal kerana ia boleh mengenal pasti dan mengelakkan pendua dalam kumpulan tetap fungsi. Walau bagaimanapun, memanjangkan strategi ini merentas fungsi berasingan menjadi lebih mencabar, mendorong pelaksanaan sama ada mengelak daripada pengoptimuman sama sekali atau mengehadkan penggunaannya kepada senario tertentu.
Membaca data daripada fail memperkenalkan satu lagi lapisan kerumitan. Pelaksanaan Python secara amnya tidak berusaha untuk mengenal pasti kemungkinan pendua apabila memproses input rentetan daripada fail. Pendekatan ini bertujuan untuk mengekalkan pertukaran yang munasabah antara prestasi masa jalan dan penggunaan memori.
Pembangun boleh mencipta strategi "kolam pemalar" mereka sendiri untuk menangani kebimbangan pengoptimuman memori dalam senario di mana mereka menjangkakan objek tidak berubah yang besar dan terdedah kepada pendua. Fungsi intern() Python berguna untuk interning rentetan, membolehkan pembangun mengenal pasti dan menggunakan semula objek rentetan sedia ada secara manual.
Atas ialah kandungan terperinci Bilakah Python Memperuntukkan Memori Baharu untuk Rentetan Yang Sama?. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!