JWT, Session, SSO, OAuth2.0 perbandingan: analisis senario, kelebihan dan kekurangan

Dalam aplikasi web moden dan sistem yang diedarkan, pengesahan identiti dan kebenaran adalah pautan utama untuk memastikan keselamatan sistem. JWT (JSON Web Token), Session, SSO (Single Sign-On, single sign-on) dan OAuth2.0 ialah empat mekanisme pengesahan identiti dan kebenaran biasa, yang setiap satunya mempunyai senario aplikasi, kelebihan dan keburukan yang berbeza. Artikel ini akan menjalankan analisis perbandingan empat mekanisme ini supaya pembaca dapat lebih memahami dan memilih penyelesaian pengesahan dan kebenaran yang sesuai dengan keperluan perniagaan mereka.

1. JWT (Token Web JSON)

JWT ialah standard terbuka (RFC 7519) untuk menghantar maklumat dengan selamat antara dua pihak. Mesej ini boleh disahkan dan dipercayai kerana ia ditandatangani secara digital. JWT boleh ditandatangani menggunakan algoritma HMAC atau pasangan kunci awam dan persendirian RSA untuk memastikan integriti dan keselamatan maklumat.

Senario: JWT sering digunakan untuk pengesahan tanpa kewarganegaraan, pengesahan antara perkhidmatan yang berbeza dalam sistem yang diedarkan dan sebagai kunci API untuk pengesahan dan kebenaran API.

Kelebihan:

• Stateless: Pelayan tidak menyimpan sebarang maklumat sesi, jadi ia boleh diskalakan secara mendatar dengan mudah.
• Cross-domain: JWT boleh dipindahkan dengan mudah antara nama domain yang berbeza tanpa konfigurasi CORS tambahan.
• Keselamatan: JWT boleh memastikan integriti dan ketulenan data melalui tandatangan digital.

Keburukan:

• Pengurusan kesahihan: Sebaik sahaja JWT dikeluarkan, kesahihannya biasanya dikawal oleh pelanggan, dan sukar bagi pelayan untuk membatalkannya secara aktif.
• Kebocoran maklumat sensitif: Jika JWT mengandungi maklumat sensitif dan tidak disulitkan, mungkin terdapat risiko kebocoran maklumat.

2

Session ialah kaedah pengesahan berasaskan pelayan Selepas pengguna log masuk, pelayan akan mencipta ID Sesi yang unik dan menyimpannya pada pelayan dan klien (biasanya melalui kuki). Dalam permintaan seterusnya, pelanggan akan lulus ID Sesi, yang boleh digunakan oleh pelayan untuk mengenal pasti pengguna. Dengan cara ini, pelayan dapat menjejaki keadaan sesi pengguna untuk memastikan pengguna kekal log masuk semasa sesi yang sama. Penggunaan Sesi membantu meningkatkan keselamatan sistem kerana setiap ID Sesi adalah unik, menyediakan kaedah yang berkesan untuk mengesahkan identiti pengguna dan menyekat akses kepada sumber yang dilindungi. Pada masa yang sama, melalui mekanisme Sesi, pelayan juga boleh mengosongkan maklumat sesi dalam masa selepas aktiviti pengguna tamat, meningkatkan kecekapan dan keselamatan sistem.

Senario: Sesi sesuai untuk aplikasi web tradisional, terutamanya yang perlu mengekalkan status pengguna.

Kelebihan:

Pengurusan negeri: Pelayan boleh mengurus keadaan sesi pengguna dengan mudah.
Keselamatan: ID Sesi biasanya lebih pendek dan boleh disulitkan untuk penghantaran melalui HTTPS, mengurangkan risiko pemintasan.

Keburukan:

Skalabiliti: Mekanisme Sesi bergantung pada storan sisi pelayan, jadi mungkin terdapat cabaran dalam pengembangan mendatar.
Masalah merentas domain: ID Sesi biasanya terikat pada nama domain tertentu, menjadikan penggunaan merentas domain sukar.

3. SSO (Single Sign-On, Single Sign-on)

SSO ialah kaedah pengesahan identiti yang membolehkan pengguna mengakses semua aplikasi atau perkhidmatan yang dipercayai bersama dengan log masuk sekali merentasi berbilang aplikasi atau perkhidmatan.

Senario: SSO sesuai untuk penyepaduan berbilang aplikasi atau perkhidmatan dalam perusahaan, serta penyepaduan aplikasi pihak ketiga.

Kelebihan:

Tingkatkan pengalaman pengguna: Pengguna hanya perlu log masuk sekali untuk mengakses berbilang aplikasi.
Kurangkan kos pengurusan: Pengurusan identiti bersatu mengurangkan kos penyelenggaraan berbilang akaun pengguna.

Keburukan:

Seni bina yang kompleks: Melaksanakan SSO memerlukan membina pusat pengesahan bersatu dan mengendalikan perhubungan kepercayaan antara aplikasi yang berbeza.
Cabaran keselamatan: SSO melibatkan perkongsian data antara berbilang aplikasi, yang mungkin meningkatkan risiko keselamatan.

4. OAuth2.0

OAuth2.0 ialah standard terbuka yang membenarkan aplikasi pihak ketiga menggunakan kebenaran pemilik sumber untuk mendapatkan akses terhad kepada sumber yang dimiliki oleh pemilik sumber.

Senario: OAuth2.0 sering digunakan oleh aplikasi pihak ketiga untuk mengakses sumber pengguna (seperti log masuk WeChat, perkongsian Weibo, dll.).

Kelebihan:

Fleksibiliti kebenaran: OAuth2.0 menyokong pelbagai proses kebenaran, termasuk mod kod kebenaran, mod kata laluan, mod klien, dll., untuk memenuhi keperluan senario yang berbeza.
Keselamatan: OAuth2.0 merealisasikan akses kepada sumber melalui token akses Token adalah sensitif masa dan boleh mengehadkan skop akses.

Keburukan:

Kerumitan: Proses kebenaran OAuth2.0 adalah agak rumit dan ralat serta pengecualian dalam pelbagai proses kebenaran perlu dikendalikan dengan betul.
Cabaran Keselamatan: Jika token tidak diurus dengan betul, mungkin terdapat risiko penyalahgunaan atau kecurian.

5

JWT, Session, SSO dan OAuth2.0 masing-masing mempunyai senario aplikasi, kelebihan dan kekurangan yang berbeza. Apabila memilih penyelesaian pengesahan identiti dan kebenaran, pertimbangan menyeluruh perlu dibuat berdasarkan keperluan perniagaan, seni bina sistem dan keperluan keselamatan. Pada masa yang sama, tidak kira penyelesaian mana yang diguna pakai, isu keselamatan perlu diambil serius dan langkah keselamatan yang sewajarnya perlu diambil untuk melindungi data pengguna dan keselamatan sistem.

Atas ialah kandungan terperinci JWT, Session, SSO, OAuth2.0 perbandingan: analisis senario, kelebihan dan kekurangan. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!