Dalam pengaturcaraan Java, pengendalian pengecualian adalah tugas yang sangat penting Dalam artikel sebelumnya, kami telah memperkenalkan konsep dan klasifikasi pengecualian dalam Java dan cara menyesuaikan kelas pengecualian. Artikel ini akan terus meneroka pengendalian pengecualian di Jawa.
1. Struktur tatabahasa pengendalian pengecualian
Di Jawa, struktur tatabahasa pengendalian pengecualian terbahagi kepada dua jenis: pernyataan cuba-tangkap dan pernyataan lempar.
pernyataan cuba-tangkap digunakan untuk menangkap dan mengendalikan pengecualian Struktur sintaks adalah seperti berikut:
try { //可能产生异常的代码块 } catch (ExceptionType e) { //处理异常的代码块 } finally { //可选的finally代码块 }
Dalam cuba blok kod, Kita perlu menulis kod yang mungkin membuang pengecualian; jika pengecualian ditangkap, ia akan melompat ke blok tangkapan yang sepadan dengan jenis pengecualian untuk pemprosesan. Parameter jenis pengecualian e akan dirujuk dalam blok tangkapan, dan kami boleh memanggil kaedah untuk maklumat berkaitan pengecualian melalui e. Blok tangkapan akan mengendalikan satu jenis pengecualian Jika terdapat beberapa pengecualian yang perlu dikendalikan, anda boleh menulis beberapa blok tangkapan di bawah blok kod cuba.
Blok akhirnya adalah pilihan dan digunakan untuk melaksanakan beberapa kod yang mesti dilengkapkan, seperti mengeluarkan sumber, dsb. Tidak kira sama ada pengecualian berlaku, kod dalam blok akhirnya akan dilaksanakan.
membuang pernyataan digunakan untuk mengisytiharkan kaedah yang mungkin membuang pengecualian Struktur sintaks adalah seperti berikut:
访问修饰符 返回类型 方法名(形参列表) throws 异常类型1, 异常类型2, ... { // 可能抛出异常的代码块 }
membuang pernyataan mengisytiharkan. kaedah Apakah jenis pengecualian yang boleh dilemparkan Jika pengecualian ini dijana dalam badan kaedah, ia masih perlu dikendalikan di luar kaedah. Jika kaedah tidak mengendalikan pengecualian ini dengan betul, kaedah perlu mengisytiharkan pernyataan lontaran untuk membuang pengecualian ini kepada pemanggil kaedah untuk diproses.
2. Kelas pengecualian yang biasa digunakan
Java menyediakan banyak kelas pengecualian terbina dalam, yang mana kami boleh memilih jenis pengecualian yang sesuai untuk mengendalikan pengecualian kami. Berikut akan memperkenalkan beberapa kelas pengecualian yang biasa digunakan dan kegunaannya.
Pengecualian ini akan dilemparkan apabila parameter kaedah melepasi data haram atau julat nilai parameter tidak berada dalam julat dibenarkan yang ditentukan oleh kaedah.
Apabila kaedah dipanggil apabila objek tidak berada dalam keadaan yang sesuai sebelum menggunakannya, seperti ia belum dimulakan, telah ditutup, atau telah mengeluarkan sumber, dsb. Pengecualian ini akan dibuang.
Pengecualian ini akan dilemparkan apabila cuba mencari fail kelas yang sepadan berdasarkan rentetan dan kelas itu tidak wujud.
Pengecualian ini dilemparkan apabila rujukan objek nol digunakan dalam kaedah.
Apabila mengakses objek seperti tatasusunan, objek koleksi atau rentetan, pengecualian ini akan dilemparkan apabila indeks keluar dari had.
Selain daripada kelas pengecualian yang biasa digunakan di atas, terdapat kelas pengecualian lain, seperti NumberFormatException, ArithmeticException, dsb. Dengan memilih kelas pengecualian yang sesuai, kami boleh mengendalikan pengecualian yang mungkin berlaku dalam kod kami dengan lebih baik.
3. Ringkasan:
Pengendalian pengecualian ialah bahagian penting dalam pengaturcaraan Java, yang boleh menjadikan program lebih mantap dan boleh dipercayai. Dalam proses menulis program Java, adalah perlu untuk mempertimbangkan sepenuhnya kemungkinan pengecualian dan secara rasional menggunakan struktur sintaks pengendalian pengecualian dan kelas pengecualian untuk memastikan ketepatan dan kestabilan program.
Atas ialah kandungan terperinci Pengendalian pengecualian dalam Java (bersambung). Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!