Pengendalian dan pemulihan pengecualian dalam bahasa Go

Mekanisme pengendalian ralat bahasa Go berbeza sedikit daripada bahasa pengaturcaraan lain. Dalam Go, terdapat dua cara berbeza untuk mengendalikan ralat: pengembalian ralat dan pengendalian pengecualian.

Pemulangan ralat ialah cara standard untuk mengendalikan ralat dalam Go. Fungsi boleh menunjukkan kepada pemanggil sama ada ia berjaya diselesaikan dengan mengembalikan ralat dalam nilai pulangan fungsi. Kelebihan pendekatan ini ialah ia mudah dan boleh dipercayai. Pemanggil boleh menyemak nilai ralat yang dikembalikan dan bertindak sewajarnya, yang menjadikan aliran data lebih terkawal.

Pendekatan lain ialah menggunakan pengendalian pengecualian. Pengendalian pengecualian ialah teknik untuk melompat keluar daripada fungsi dan pergi ke pengendali lain apabila ralat berlaku. Ini boleh memudahkan kod, menjadikannya lebih jelas dan membenarkan kod pembersihan tambahan dilakukan dalam kes luar biasa. Dalam bahasa Go, pengendalian pengecualian adalah berbeza daripada bahasa lain. Go menggunakan panik dan memulihkan fungsi untuk mengurus pengecualian.

Apabila fungsi panik dipanggil di dalam fungsi, atur cara akan segera menghentikan pelaksanaan dan melompat ke fungsi (jika ada) dalam pernyataan tangguh untuk pelaksanaan. Fungsi panik boleh menerima sebarang jenis nilai, tetapi disyorkan untuk menghantar rentetan sebagai hujah untuk memberikan butiran tentang ralat yang berlaku. Sebagai contoh, fungsi mungkin menggunakan fungsi panik apabila ia menemui input yang tidak dapat dikendalikan:

func processInput(input string) {
    if len(input) < 10 {
        panic("Input too short")
    }
    // do some work
}

Fungsi pulih digunakan untuk pulih daripada keadaan panik dan kembali kepada keadaan biasa sebelum atur cara meneruskan pelaksanaan. Fungsi pulih hanya boleh digunakan dalam pernyataan tangguh dan akan mengembalikan nilai ralat bukan sifar hanya apabila fungsi semasa berada dalam keadaan panik. Jika program memanggil fungsi pulih dalam keadaan tidak panik, tiada akan dikembalikan. Dalam amalan, kes penggunaan biasa untuk menggunakan fungsi pulih adalah untuk menangkap panik dalam pernyataan penangguhan dan melakukan beberapa logik pemprosesan tambahan:

func doSomething() {
    defer func() {
        if r := recover(); r != nil {
            log.Printf("Recovered from panic: %v", r)
        }
    }()
    // do some work that can panic
}

Sementara fungsi panik dan pulih menyediakan mekanisme pengendalian pengecualian yang mudah, dalam kebanyakan kes Dalam kes ini, disyorkan untuk menggunakan pulangan ralat. Ini kerana pengembalian ralat memastikan aliran kawalan keseluruhan boleh dibaca dan ringkas, manakala penggunaan penuh panik dan fungsi pemulihan boleh menjadikan logik kompleks dan sukar untuk dikekalkan. Adalah disyorkan untuk menggunakan panik dan memulihkan fungsi hanya dalam keadaan tertentu, seperti dalam kes ralat tidak dapat dipulihkan atau apabila logik pembersihan tambahan perlu dilakukan.

Ringkasnya, bahasa Go menyediakan kaedah pengendalian ralat yang berbeza: pemulangan ralat dan pengendalian pengecualian (melalui fungsi panik dan pulih). Pulangan ralat ialah cara standard untuk mengendalikan ralat dalam bahasa Go, dan pengendalian pengecualian menyediakan pengaturcara dengan mekanisme untuk melompat keluar daripada fungsi apabila ralat tidak dikendalikan berlaku. Oleh itu, apabila memilih kaedah pengendalian ralat, anda perlu memilihnya berdasarkan situasi tertentu dan menggunakan panik dan memulihkan fungsi apabila perlu.

Atas ialah kandungan terperinci Pengendalian dan pemulihan pengecualian dalam bahasa Go. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!