kaedah bukan eksport golang

Golang ialah bahasa pengaturcaraan yang sangat popular Salah satu cirinya ialah ia menyokong pengaturcaraan berorientasikan objek. Dalam pengaturcaraan berorientasikan objek, kami biasanya membahagikan kaedah kepada kaedah yang dieksport dan kaedah yang tidak dieksport. Kaedah yang dieksport ialah kaedah yang boleh dipanggil dan digunakan oleh kod di luar pakej, manakala kaedah tidak dieksport hanya boleh dipanggil dengan kod dalam pakej yang sama. Artikel ini akan menumpukan pada kaedah tidak dieksport di Golang.

Di Golang, kami mentakrifkan kaedah tidak dieksport dengan menggunakan huruf pertama nama kaedah dalam huruf kecil. Sebagai contoh, berikut ialah kaedah tidak dieksport yang ditakrifkan dalam struktur Orang:

type Person struct {
    name string
}

func (p Person) work() {
    fmt.Printf("%s is working.", p.name)
}

Dalam kod di atas, kami mentakrifkan kaedah tidak dieksport bernama kerja. Kaedah ini hanya boleh dipanggil dalam pakej yang sama kerana huruf pertama nama kaedahnya ialah huruf kecil. Di dalam kaedah ini, kita boleh menggunakan pembolehubah struktur p untuk memanggil atribut nama orang itu, dan kemudian mencetak bahawa orang itu sedang bekerja.

Perbezaan antara kaedah tidak dieksport dan kaedah dieksport ialah huruf pertama nama kaedah kaedah yang dieksport adalah huruf besar, jadi ia boleh digunakan oleh kod di luar pakej. Kaedah yang tidak dieksport biasanya digunakan sebagai butiran pelaksanaan dalaman kerana ia tidak boleh digunakan oleh kod di luar pakej, menjadikan logik kod lebih jelas dan lebih ringkas.

Selain itu, di Golang, kaedah tidak dieksport juga boleh digunakan untuk menyembunyikan data. Sebagai contoh, kita boleh menentukan struktur yang pembolehubah peribadinya hanya boleh diakses di dalam struktur. Dengan cara ini, kod di luar struktur tidak boleh mengakses terus pembolehubah persendirian ini Kami hanya boleh mengendalikan pembolehubah persendirian ini dengan mentakrifkan kaedah. Pendekatan ini boleh memastikan keselamatan dan kebolehselenggaraan kod tersebut.

type Person struct {
    name string
    age  int
}

func NewPerson(name string, age int) Person {
    return Person{name: name, age: age}
}

func (p Person) GetName() string {
    return p.name
}

func (p *Person) SetAge(age int) {
    p.age = age
}

func main() {
    person := NewPerson("Alice", 20)
    fmt.Printf("name: %s age: %d", person.GetName(), person.age)
    person.SetAge(21)
    fmt.Printf("name: %s age: %d", person.GetName(), person.age)
}

Dalam kod di atas, kami mentakrifkan struktur Orang, di mana nama dan umur adalah peribadi dan oleh itu tidak boleh diakses secara langsung. Kami mengendalikan dua pembolehubah peribadi ini dengan mentakrifkan dua kaedah GetName dan SetAge. Dengan cara ini kita boleh menyembunyikan pembolehubah peribadi ini dan memastikan kebolehselenggaraan dan keselamatan kod.

Ringkasnya, kaedah tidak dieksport adalah konsep yang sangat penting di Golang. Ia biasanya digunakan sebagai butiran pelaksanaan dalaman atau untuk menyembunyikan data untuk memastikan logik dan kebolehselenggaraan kod. Sama ada anda sedang membina perisian besar atau aplikasi kecil, kaedah bukan eksport boleh menjadi sangat berguna.

Atas ialah kandungan terperinci kaedah bukan eksport golang. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!