Bila Menggunakan Promise.reject Daripada Membuang?

Promise.reject vs. throw: Membongkar Perbezaan

Dilema biasa dalam pembangunan JavaScript ialah memahami perbezaan antara Promise.reject dan throwing satu kesilapan. Walaupun kedua-dua strategi boleh digunakan untuk mengendalikan ralat, perbezaan halus muncul dalam senario tertentu.

Dalam konteks panggilan balik janji, penggunaan lontaran secara berkesan menandakan ralat dan pengendali tangkapan berikut akan menangkapnya. Walau bagaimanapun, apabila bekerja di luar panggilan balik janji, pengendali tangkapan tidak akan dipanggil jika lontaran digunakan. Untuk membetulkannya, Promise.reject mesti digunakan sebaliknya.

Pertimbangkan kod berikut:

Menggunakan Promise.reject:

<code class="javascript">return asyncIsPermitted()
    .then(function(result) {
        if (result === true) {
            return true;
        }
        else {
            return Promise.reject(new PermissionDenied());
        }
    });</code>

Menggunakan lontaran:

<code class="javascript">return asyncIsPermitted()
    .then(function(result) {
        if (result === true) {
            return true;
        }
        else {
            throw new PermissionDenied();
        }
    });</code>

Dalam contoh di atas, pendekatan lontaran akan mencetuskan pengendali tangkapan dalam sebarang panggilan balik janji. Walau bagaimanapun, jika asyncIsPermitted() bukan janji dan sebaliknya merupakan fungsi yang melaksanakan pemprosesan tak segerak (menggunakan setTimeout atau serupa), lontaran tidak akan dikendalikan oleh tangkapan. Dalam kes sedemikian, Promise.reject harus digunakan untuk memastikan ralat ditangkap.

Oleh itu, walaupun lontaran mungkin lebih disukai kerana singkatnya, Promise.reject menawarkan lebih fleksibiliti dan harus digunakan apabila perlu untuk memastikan pengendalian ralat dalam konteks panggil balik bukan janji.

Atas ialah kandungan terperinci Bila Menggunakan Promise.reject Daripada Membuang?. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!